DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. I
18
lecticis elenchus et syllogismus,
3
et capite 24. idem nomen repetit.
Plato autem in
Phaedro
dialecticos eos vocavit, qui scirent unum
in multa dividere et rursus multa in unum reducere, his verbis.
Ea sonant:
4
Harum quidem,
ipse ego amator o Phaedre, divisionum
et collectionum, ut potis sim dicere et sapere. Si vero quempiam alium
existimavero posse in unum atque in multa inspicere, hunc sequor a
tergo per vestigium tamquam Dei. Ac sane eos, qui valent id facere, an
recte an vero minus appello, Deus scit, voco huc usque dialecticos.
Et
rursus:
5
id est:
Sed hanc quidem speciem recte quidem mihi vocare vi-
deris, dialecticam appellans
. Sic 7.
Reipublicae
vocat
dialecticam viam
,
διαλεκτικὴν πορείαν
, et
dialecticam methodum
,
διαλεκτικὴν
μέθοδον
. Et quae sunt:
6
An non videntur tibi circa haec dialectici
acres esse. Non per Iovem, inquit, praeter quam pauci quidam eorum
cum quibus ego sum congressus.
Logica idem quod dialectica
[in margine]
Eandem vero esse logicam et dialecticam, Plutarchus utri-
sque plus quam CCCC annis recentior, author est primo
De Pla-
citis
Philosophorum
capite 1:
7
Logicum vero id quod circa rationem
quod et dialecticum appellant.
3
καὶ διαφέρει ὥσπερ ἐν τοῖς διαλεκτικοῖς ἔλεγχος καὶ συλλογισμός.
[ARIST. Rh. 1396b.24–25]
4
Τούτων δὴ ἔγωγε αὐτός τε ἐραστής͵ ὦ Φαῖδρε͵ τῶν διαιρέσεων
καὶ συναγωγῶν͵ ἵνα οἷός τε ὦ λέγειν τε καὶ φρονεῖν· ἐάν τέ τιν΄ ἄλλον
ἡγήσωμαι δυνατὸν εἰς ἓν καὶ ἐπὶ πολλὰ πεφυκόθ΄ ὁρᾶν͵ τοῦτον διώκω
κατόπισθε μετ΄ ἴχνιον ὥστε θεοῖο. καὶ μέντοι καὶ τοὺς δυναμένους
αὐτὸ δρᾶν εἰ μὲν ὀρθῶς ἢ μὴ προσαγορεύω͵ θεὸς οἶδε͵ καλῶ δὲ οὖν
μέχρι τοῦδε διαλεκτικούς. [PLATO Phdr. 266b3–c1]
5
ἀλλὰ τοῦτο μὲν τὸ εἶδος ὀρθῶς ἔμοιγε δοκεῖς καλεῖν͵ διαλεκτικὸν
καλῶν, [PLATO Phdr. 266c7–8]
6
οὐ γάρ που δοκοῦσί γέ σοι οἱ ταῦτα δεινοὶ διαλεκτικοὶ εἶναι. Οὐ
μὰ τὸν Δί΄͵ ἔφη͵ εἰ μὴ μάλα γέ τινες ὀλίγοι ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα. [PLATO
R. 531d9–e3]
7
λογικὸν δὲ τὸ περὶ τὸν λόγον͵ ὃ καὶ διαλεκτικὸν καλοῦσιν. [Ps.-
PLUT. Placit. 874E.9–F.1]
15
5
10
