Eulogus: Vulgato exemplo huius rei difficultas poterit exprimi.
Videmus enim, dum anima in corpore existit, corpus pati, quam
primum corpore soluta fuerit, corpus nulla passione affici.
Enthusiasmus: Quemadmodum corpus absque anima non
patitur, sic anima absque corpore.
Eulogus: Enthusiasme, non bene convertis. Anima enim est prin
cipium, a quo corpus movetur, sed principii natura haec est, ut prin
cipium principiet et se non ex alio, alioquin non est principium.
Quod autem sit principium motus in corpore organico, paret ex Aris
totele solutum ergo a principiato, etsi solvatur actus respectu cor
poris, non ideo potentia solvitur, quae et respectu sui et aliorum,
animae inest.
Aeschyntilus: Si anima separata est actus et potentia sequitur
quod materia et forma sint idem principium.
Eulogus: Anima separata est actus sui ipsius potentiam habens
ad se ipsum et ad alia non distinctam, sed coniunctam; materia vero
semper est potentia alia et diversa ab actu; purus ergo actus semper
est idem cum sua potentia.
Enthusiasmus: Poterisne, o Euloge, aliquo exemplo Sacrae Scrip
turae id probare?
Eulogus: Quid ni? Habes exemplum de Lazaro et divite2, item de
ultimo iudicio3.
Enthusiasmus: Alterum est parabolice dictum, alterum de resur
rectione. Tum vero, animae erunt coniunctae et non separatae.
Eulogus: Aut illa parabola est vera aut falsa. Si falsa Euangelio
non est credendum , si vera ergo patiuntur. De resurrectione vero
animarum et corporum scias, quod tum non sic patientur, ut in
praesenti coniunctione. »Non enim nubent« et caetera (ut dicit
Dominus) sed erun t sicut angeli Dei. Et si forte desideras apertum ex
emplum, habes patres in limbo sine corpore et corruptibili et incor
ruptibili4.
Aristus: Eulogus certe mihi placet, concludit enim.
Aeschyntilus: Quomodo concludit? Nihil minus.
500