bavi, methodos facient; et quidem ille exempla profert
singularum quarundam vocum seu rerum, quae quo
niam singulae sunt, nullum admodum ordinem flagitant
aut efficere possunt.
Mihi inde verisimile est tres tantum debere esse;
quod quandoquidem scientiarum notitiae sic inter se
cohaerent, sicut hami in catenulis, a certis quibusdam
principiis initium sumentes et ad certum finem pertin
gentes, oportet omnino, siquidem certo ordine rem to
tam exponere volumus, aut a primo (ut ita dicam) fonte
scientiae incipere et usque ad eius ostia seu finem pro
gredi; quod per synthesin fit; aut contra, quasi ab ostio
seu fine ad primos fontes seu scaturigines et initia re
gredi, quod fit per analysin; aut denique primum simul
brevi intuitu, seu onjvoiJ;ei, scientiam totam, initium, me
dium finemque oculis complecti, deinde singulas partes
diligentius perlustrare; ac si quis primum conscensa al-
tissima turri amplissimae alicuius urbis aut etiam re
gionis partes omnes circumspiciens animo utcunque
complecteretur, deinde easdem perambulans diligentius
ociosiusque perlustraret; aut si cum Caronthe Luciani,
impositis aliismontibus super alios; inde, exempli gratia,
ostia Rheni aut Danubii simul, eorumque fontes et media
conspiceret: deinde descendens singulas partes eorum
diligentius peragraret et perlustraret; quod per tertiam
methodum, nempe definitionis explicationem fieret.
Sed addamet Mainardi demonstrationem, qua terna
rium numerum ordinum probat, nostrae non absimilem.
Videamus ergo (inquit) nos, si quo modo ternarium
istum numerum asserere valeamus. Doctrina ordinata,
de qua hoc loco Galenus loquitur, est quae exordio a
certo initio sumpto ad secundum, tertium et quartum
seriatim procedit, donec universa artis theoremata certo
ordine permeaverit. Si enim ab aliquo intermedio in-
coeperit, ordine certo perlustrare cuncta non valebit.
Ad utrum enim extremum si se converterit, perpetuum
119