126
scire. Ideo hanc lecturam vel expositionem in Elementa
Euclidis nostro modo exponemus, numquam a sensatis
rationibus et veris demonstrationibus per apicem receden-
do. Sit itaque linea data a.b. tunc arguo sic. A quocumque
puncto ducendae sunt duae lineae rectae ad quamcumque
lineam rectam triangulum aequilaterum collocantes. Sed
super datam rectam lineam a.b. puncto extra signato du-
cendae sunt duae lineae rectae: ergo super datam rectam
lineam a.b. triangulum aequilaterum collocare, quod a
quolibet puncto extra lineam signato lineae duci possunt,
patet per dignitatem vel petitionem primam. Quod autem
tales lineae sint aequales patet, si super lineam a.b. datam
intersecentur duo circuli in puncto d. per doctrinam Cam-
pani in prima propositione primi huius: et prosyllogizo
sic: lineae ductae a centro ad circumferentiam sunt aequa-
les. Sed lineae a.d.a.b. et b.d. sunt lineae ductae a centro
ad circumferentiam, ergo sunt aequales. Tunc [G4] ultra:
omnis triangulus habens duo latera tertio aequalia est
aequilaterus. Sed triangulus a.b.d. super datam lineam a.
b. constitutus est habens duo latera tertio aequalia scilicet
ipsi a.b., ergo est aequilaterus. Et sic habetur intentum
demonstratione convenienti huic scientiae contra omnes
calumniatores. Sed aliquis posset quaerere: quomodo istae
demonstrationes mathematicae sunt dantes simul esse
passionis et cognitionis? Dico, quod medium huius de-
monstrationis est aequalitas linearum a centro ad circu-
mferentiam, quae est una dignitas huius artis, quae cogni-
tis terminis cognoscitur primo Posteriorum textu commenti
vi. Unde non prius mihi innotescit aequalitas huius trian-
guli, quam sit ostensum, quod omnes tres lineae a centro
ad circumferentiam exeunt. Quo cognito simul cognosco
passionem et esse passionis, id est ipsam inhaerentiam
passionis in subiecto, quae demonstratio potissima dicitur.
Dubitatur contra ea quae supra dixi: ponendo intellectum
5
15
20
30
10
25