DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VIII
532
10
5
Et quod apud Aristotelem triplex est bonorum genus: ani-
mae, corporis et externorum, est ante in
Gorgia
, in
Rep
., in
Legi-
bus
, [281] alibi et apud Pythagoreos multos.
Corporis virtutes Aristoteles primo
Rhetorico
docet esse,
magnitudinem, pulchritudinem, robur, potentiam agonisticam,
eaedem fere sunt 1.
Legum
et alibi saepe.
Rhetorico
2. capite 3.
dicit senes esse avaros, idem apud Platonem est
Reip
. libro 8.:
124
Quando senior fiat, magis semper amet participare naturam amatricem
pecuniae.
Et quod ibi capite 10. Aristoteles:
125
Si quidem est invi-
dia dolor quidam de prosperitate apparente eorum, quae dicuntur bona
circa similes, non ut aliquid sibi, sed propter illos.,
est in
Philebo
a
contrario:
126
Dictum ergo nomen invidiae, nunquid dolorem quendam
animae pones, vel quo modo? Ita. Sed enim invidens, de malis vicino-
rum gaudens apparebit.
Pudoris definitio
[in margine]
Capite 6. pudorem definit ille:
127
Esto sane pudor dolor quidam
et conturbatio circa ea mala quae ad infamiam videntur referri.
Id est
in
Euthyphrone
:
128
Cum sit aliquis quem pudeat aliqua de re et ve-
recundetur, nonne timet et veretur simul opinionem sceleris?
Et de
timore Aristoteles:
129
Esto sane timor dolor quidam et conturbatio
124
ὅσῳ δὲ πρεσβύτερος γίγνοιτο μᾶλλον ἀεὶ ἀσπάζοιτο ἂν τῷ [τό]
τε μετέχειν τῆς τοῦ φιλοχρήματος φύσεως. [PLATO R. 549b]
125
εἴπερ ἐστὶν ὁ φθόνος λύπη τις ἐπὶ εὐπραγίᾳ φαινομένῃ τῶν
εἰρημένων ἀγαθῶν περὶ τοὺς ὁμοίους͵ μὴ ἵνα τι αὑτῷ͵ ἀλλὰ δι΄ ἐκείνους.
[ARIST. Rh. 1387b.23–25]
126
τὸ τοίνυν δὴ ῥηθὲν ὄνομα φθόνου πότερα λύπην τινὰ ψυχῆς
θήσεις͵ ἢ πῶς; οὕτω. ἀλλὰ μὴν ὁ φθονῶν γε ἐπὶ κακοῖς τοῖς τῶν πέλας
ἡδόμενος ἀναφανήσεται. [PLATO Phlb. 48b]
127
ἔστω δὴ αἰσχύνη λύπη τις καὶ ταραχὴ περὶ τὰ εἰς ἀδοξίαν
φαινόμενα φέρειν τῶν κακῶν. [ARIST. Rh. 1383b.12–14]
128
ἐπεὶ ἔστιν ὅστις αἰδούμενός τι πρᾶγμα καὶ αἰσχυνόμενος οὐ
πεφόβηταί τε καὶ δέδοικεν ἅμα δόξαν πονηρίας; [PLATO Euthphr. 12b–c]
129
ἔστω δὴ φόβος λύπη τις καὶ ταραχὴ ἐκ φαντασίας μέλλοντος
κακοῦ, ἢ φθαρτικοῦ, ἢ λυπηροῦ. [ARIST. Rh. 1382a.21–22]
15
20
