DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VIII
536
Quod itidem l.
Rhetorico
capite 9. docet virtutem esse poten-
tiam acquisitivam bonorum et conservatricem et benefactricem,
eiusdem Theagis est:
Natura enim virtus benefica, vitium vero male-
ficum et nocivum.
Et illud 7.
Politici
capite 14:
137
Semper enim peius, melioris
est causa,
Theagis idem est:
138
Ordinatum enim est peius gratia
melioris.
Dogma quoque de prodigalitate et avaritia eiusdem Theagis
est:
139
Nam prodigalitas excessus decentis est in sumptu pecuniarum:
avaritia vero defectus eiusdem.
Idem de fortitudine quoque et contrariis ei vitiis:
140
Audacia
namque est excessus decentis in substinentia terribilium, timiditas vero
defectus eiusdem.
Damipi vero:
Imperare quidem proprium est melioris, imperio
autem parere facilius est peiori.
141
Quam rem et Plato et Aristoteles
usurparunt.
Eiusdem Damippi est:
142
Indiget enim vita sortiri et remissio-
nem et intensionem et maerorem et hilaritatem,
quod ultimo
Politico
Aristoteles de musica loquens tradidit.
Illudquoque
Politici
7. capite 13.: [282]
143
Sed enimboni ac probi
fiunt per tria, tria vero haec sunt: natura, mos, ratio,
Hippodami est,
137
αἰεὶ γὰρ τὸ χεῖρον τοῦ βελτίονός ἐστιν ἕνεκεν. [ARIST. Pol.
1333a.21–22]
138
συντέτακται γὰρ τὸ χέριον ἕνεκα τῶ βελτίονος. [METOP. Fragm.
119.14]
139
ἁ μὲν γὰρ ἀσωτία ὑπερβολὰ τῶ δέοντος ἐν δαπάνῃ χρημάτων͵
ἁ δ΄ ἀνελευθερία ἔλλειψις τῶ αὐτῶδε. [METOP. Fragm. 120.20–21]
140
ἁ μὲν γὰρ θρασύτας ἐντὶ ὑπερβολὰ τῶ δέοντος ἐν ὑποστάσει
δεινῶν͵ ἁ δὲ δειλότας ἔλλειψις τῶ αὐτῶδε. [METOP. Fragm. 120.18–20]
141
τὸ μὲν γὰρ ἄρχειν ἴδιον τῶ κρείσσονος͵ τὸ δ΄ ἄρχεσθαι ῥᾷον τοῦ
χείρονος. [DAMIP. Fragm. 68.29–30]
142
χρῄζει γὰρ ὁ βίος τυγχάνειν καὶ ἀνέσιος καὶ ἐπιτάσιος καὶ
σκυθρωπότατος καὶ διαχύσιος. [DAMIP. Fragm. 69.4–5]
143
ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί γε καὶ σπουδαῖοι γίγνονται διὰ τριῶν, τὰ τρία
δὲ ταῦτά ἐστι φύσις, ἔθος, λόγος. [ARIST. Pol. 1332a.38–40]
5
10
15
20
