Page 44 - Matthias Flacius Illyricus: Paralipomena Dialectices

quaestionis, hoc est cum doctrina seu re docibili, facit
maiorem; ut,
omnis habitus doceri potest.
Dein coniunctum cum subiecto facit minorem:
virtus est habitus.
Ex his consequitur
virtutem etiam doceri posse,
de quo erat qaesitum.
Ita omnis vis conclusionis est in eo posita quod
medium vel cum utroque termino conveniat quaestionis
vel saltem cum alterutro. Cuius rei veritas in praemissis
propositionibus exploratur, an scilicet medium cum al­
tero termino vel utroque conveniat, an non.
Estne communis aliqua ratio, doctrina comprehen­
sibilis illius medii, in quo tantam vim ad proban­
dum inesse dicis?
Est sane: sed trifariamdistincta. Nam, omne medium
vel T )7 au | x£ vov, vel ett6 | a evo v, vel a W o T p io v : hoc est, vel
antecedit rem ad quam confertur, vel sequitur, vel est
prorsus ab ea alienum.
Quid rem vocas?
Partes quaestionis praepositae praecipuas, T6tnroKeC|xevov
Kat KffTT|"yopcnj|x£vov, id est subiecum et praedicatum.
Quid T)7 ou|xevov seu praecedens?
Quod naturae ordine in oratione antecedit et ex
quo aliud infertur.
Quid e tto ia e v o v seu sequens?
Quod naturae ordine in oratione sequitur et infertur
ex alio. Ut homo antecedens est, animal consequens.
Naturae enim ordine illud praecedit, hoc consequitur
atque ex eodem infertur. Quod enim homo est, id animal
etiam ut sit necesse est. Sic ars antecedens est, habitus
consequens. Iustitia antecedens, virtus consequens.
81