DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. V
284
10
sententiam:
71
Attamen aliqui dicunt, quod in nubibus gignitur ignis,
hune vero Empedocles ait esse id quod solarium radiorum intercipitur.
Anaxagoras vero, superioris aetheris, quem ille vocat ignem latum de
super deorsum.
De iride eos sermonem habuisse significat 3. libri
capite 2.:
72
Ac interdiu quidem iris fit, noctu autem a Luna, ut antiqui
arbitrabantur, non fiebat.
Quibus testimoniis videantur antiqui omnes meteorologi-
corum passiones vaporumque cognovisse et scriptis mandasse.
Vidit quoque Empedocles, quem in modum humidum cum sicco
commixtum, concretionis corporum causae essent. Testatur hoc
idem Aristoteles capite 4. eius libri, qui
Meteorus
est passim dic-
tus, nos vero
De
elementorum
actionibus
, vel
De
concretis
putamus
inscribendum:
73
Humidum namque sicco causa sit, ut terminetur et
utrumque utrique veluti colla fit, sicut Empedocles cecinit in Physicis
farinam aqua glutinans.
Animam quoque speculati sunt et multa
variaque de ea theoremata inquisiverunt in quibus redarguendis
totus
De anima
liber primus ab Aristotele dicatur, ut nihil sit huc
ex eo ulla testimonia opus afferre.
Sensoria itidem eorumque numerum considerarunt, affirmat
id Aristoteles 2. capite libri
De sensu
:
74
De corpore vero in quibus
apta sint fieri sensoria quidam sane quaerunt secundum elementa cor-
porum, non invenientes vero ad quatuor, quinque cum sunt, referre
gliscunt quintam.
Tractasse quoque modum visionis ex eodem
capite patet, cum Empedoclis et Platonis et Democriti senten-
71
καίτοι τινὲς λέγουσιν ὡς ἐν τοῖς νέφεσιν ἐγγίγνεται πῦρ· τοῦτο
δὲ Ἐμπεδοκλῆς μέν φησιν εἶναι τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον τῶν τοῦ ἡλίου
ἀκτίνων. Ἀναξαγόρας δὲ τοῦ ἄνωθεν αἰθέρος͵ ὃ δὴ ἐκεῖνος καλεῖ πῦρ
κατενεχθὲν ἄνωθεν κάτω.
[ARIST. Mete. 369b.11–15]
72
καὶ μεθ΄ ἡμέραν μὲν ἴρις γίγνεται͵ νύκτωρ δὲ ἀπὸ σελήνης͵ ὡς
μὲν οἱ ἀρχαῖοι ᾤοντο͵ οὐκ ἐγίνετο·
[ARIST. Mete. 372a.21–22]
73
τὸ γὰρ ὑγρὸν τῷ ξηρῷ αἴτιον τοῦ ὁρίζεσθαι͵ καὶ ἑκάτερον
ἑκατέρῳ οἷον κόλλα γίνεται͵ ὥσπερ {καὶ} Ἐμπεδοκλῆς ἐποίησεν ἐν
τοῖς φυσικοῖς ἄλφιτον [ἄλφιτα] ὕδατι κολλήσας.
[ARIST. Mete. 381b.31–
382a.2]
74
τοῦ τε σώματος ἐν οἷς πέφυκε ἐγγίγνεσθαι [γίνεσθαι] αἰσθητη-
ρίοις͵ ἔνιοι μὲνζητοῦσι κατὰτὰστοιχεῖατῶνσωμάτων. οὐκεὐποροῦντες
δὲ πρὸς τέτταρα πέντε οὔσας συνάγειν [ἀνάγειν], γλίχονται περὶ τῆς
πέμπτης.
[ARIST. Sens. 437a.19–22]
5
15
20
