DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VII
432
cesse est perfectum regem ducem esse bonum et iudicem et sacerdo-
tem
. Haec tria hic Aristoteles quartae speciei
vii
attribuit:
κύριοι δ'
ἦσαν τῆς τε κατὰ πόλεμον ἡγεμονίας, καὶ τῶν θυσιῶν, ὅσαι
μὴ ἱερατικαὶ καὶ πρὸς τοῦτοις τὰς δίκας ἔκρινον
.
viii
Capite au-
tem 11:
63
Itaque in qualicunque arte ex praescripto imperare stolidum
est.
Sententia, quae multis verbis, multis rationibus, multisque
exemplis fuerat in
Politico
a Platone comprobata, a qua tamen
sententia eodem loco, quia
64
rarum sit invenire viros valde excellen-
tes virtute
,
65
si detur accipere plures similes
, tunc:
66
eligibilior fuerit
civitatibus aristocratia regno
. Quod vero capite 12. dixit:
67
Artium
vero exemplum videtur esse falsum, quod ex praescriptis mederi malum
sit,
contra Platonem est directum, attamen et contradicit suae illi
sententiae, modo allatae, in quacunque arte ex praescripto im-
perare stolidum est. – Quae vero libri 4. capite 2. de tyrannidis,
oligarchiae ac democratiae maiore ac minore malitia docet, ex
alterius sententia id se docere ostendit, cum ait:
68
Iam quidem
quidam priorum etiam ita pronunciavit non tamen in idem nobiscum
respiciens.
Is autem forte fuerit Plato qui ita scripsit in
Politico
:
69
63
ὥστε ἐν ὁποιᾳ οὖν τέχνῃ τὸ κατὰ γράμματα ἄρχειν ἠλίθιον.
[ARIST. Pol. 1286a.11–12]
64
σπάνιον ἦν εὑρεῖν ἄνδρας πολὺ διαφέροντας κατ΄ ἀρετήν. [ARIST.
Pol. 1286b.8–9]
65
ἂν ᾖ λαβεῖν πλείους ὁμοίους. [ARIST. Pol. 1286b.7]
66
αἱρετώτερον ἂν εἴη ταῖς πόλεσιν ἀριστοκρατία βασιλείας. [ARIST.
Pol. 1286b.5–6]
67
τὸ δὲ τῶν τεχνῶν εἶναι δοκεῖ παράδειγμα ψεῦδος. ὅτι τὸ κατὰ
γράμματα ἰατρεύεσθαι φαῦλον. [ARIST. Pol. 1287a.32–34]
68
ἤδη μὲν οὖν τις ἀπεφήνατο καὶ τῶν πρότερον οὕτως͵ οὐ μὴν εἰς
ταὐτὸ βλέψας ἡμῖν. [ARIST. Pol. 1289b.5–6]
69
μοναρχία τοίνυν ζευχθεῖσα μὲν ἐν γράμμασιν ἀγαθοῖς͵ οὓς
νόμους λέγομεν͵ ἀρίστη πασῶν τῶν ἕξ· ἄνομος δὲ χαλεπὴ καὶ βαρυτάτη
συνοικῆσαι. {ΝΕ. ΣΩ. Κινδυνεύει. ΞΕ.} τὴν δέ γε τῶν μὴ πολλῶν ὥσπερ
ἑνὸς καὶ πλήθους τὸ ὀλίγον μέσον͵ οὕτως ἡγησώμεθα μέσην ἐπ΄
ἀμφότερα· τὴν δ΄ αὖ τοῦ πλήθους κατὰ πάντα ἀσθενῆ καὶ μηδὲν μηδὲ
ἀγαθὸν μηδὲ κακὸν μέγα δυναμένην. [PLATO Plt. 302e–303a]
vii
corr. ex specii
viii
om. Lat.
5
10
15
