XLVII
Neposredna recepcija
Peripatetičkih rasprava
1
M
IHAELA
G
IRARDI
-K
ARŠULIN
Pojam
recepcija
višeznačan je. Način na koji se prihvaća ono
što se prihvaća može biti različit i tom različitošću određeno je i
ono prihvaćeno kao nešto različito. Način pristupa, prihvaćanja,
recepcije sukonstituira ono što je prihvaćeno ili recipirano. Ako
govorimo o filozofiji Frane Petrića, možemo uočiti dva temeljna
tipa recepcije. Jedan je onaj za koji se obično drži da započinje
Burkhardtovom knjigom
Kultura renesanse u Italiji
(1860)
2
, ali
moglo bi se reći da počinje Hegelovim
Predavanjima iz povijesti
filozofije
(1805/1806)
3
. Tu postaje renesansna filozofija prevlada-
nom filozofijom; ona je na razmeđu između filozofije srednjeg
vijeka i filozofije novoga vijeka i njezina je svojstvenost s jedne
strane u kritici srednjeg vijeka i s druge strane u neadekvatnom
i nedovoljnom pokušaju novog, tj. u
anticipaciji
novoga vijeka.
Bitna značajka te recepcije jest u tome da renesansni filozofski
problemi nisu živi, aktualni problemi, nego povijesna građa. U
smislu
anticipacija
pojedine se renesansne teze ekstrapoliraju i
ukazuje se na njihovu aktualnost, ali svojstvenost renesansnog
filozofiranja, npr. kompleksnost tematike, miješanje tematskih
područja, sklonost sinkretizmu – doživljena je kao nešto neugod-
1
Ovaj uvod u drugi svezak
Peripatetičkih rasprava
nastao je preradom
dvaju članaka objavljenih u
Prilozima za istraživanje hrvatske filozofske bašti-
ne
(»Polemike između Frane Petrića i Teodora Angeluccija«, 59–60/2004.
str. 103–117. – dio o Angelucciju – i »Petrić u sedamnaestom stoljeću«,
67–68/2008. str. 43–53. – dio o Mersennu) i poglavlja o utjecaju Petrićevih
Peripatetičkih rasprava
na Gassendija objavljenog u knjizi
Filozofska misao
Frane Petrića,
Zagreb 1988. str. 145–157.
2
Usp. J. Burkhardt,
Kultura renesanse u Italiji
, Zagreb 1953.
3
Usp. G. W. F. Hegel,
Vorlesungen über die Geschichte der Philosophie
,
Stuttgart 1940.
