BIT I SUVREMENOST
U slijedećem bit će riječ o »biti« i »suvremenosti«. Ve
znik »i« — koji povezuje ove dvije, čini nam se, odlučne ri
ječi ne samo filozofije i njenog poziva nego i čovjeka i nje
gove sudbine danas, — nema nivelirano značenje neke
uobičajene, disciplinarno-institucionalizirane »problematske«
veze u smislu potvrđene ili zanijekane »sumacije« ili pak
»sinteze«. On označava k o n s t i t u t i v n u u z a j a m n o s t
ovih »pojmova«, ili bolje »stvari« ( p r a g m a t a ) filozofije
po kojoj se ona u sebi i za nas individuira, specificira kao
naša i današnja. A takva veza jest baš ono začudno i strano,
kad se ima pred očima obična i prosječna, već dugo, tako
reći oduvijek, učvršćena misaona upotreba ovih »pojmova«.
SUPROTNOST BITI Su-vremenost kao jedna verzija i kov
I SUVREMENOSTI? vremenitosti vremena čini se da je u kor
jenitoj suprotnosti, da, proturječnosti
spram b i t i kao o n t o s on i a e i on, kao i d e a i
e i d o s , kao ou j s i a i m o r f e , kao to t i en e i na i ,
kao e s s e e s s e n t i a e , kao s u b s t a n t i a , kao n a t u
r a — kao općenito spram pojedinačnog, kao isto spram ra
zličitog, kao postojano spram krhkog, kao trajno spram
promjenljivog, kao jedno spram mnoštvenog, kao vječno
spram prolaznog, kao noseće spram nošenog,
kao
ono što
doista jest spram onog što se privida ili ne bi trebalo da
bude, kao zakon spram pojave i slučaja, kao n o e t o n, in-
teligibilno, spoznatijivo spram nespoznatljivog, kao sabrano
( l o g o s ) spram raspršenog, kao jedinstvo suodređenog —
kao red spram nereda.
NIŠTA Uprkos sve one značajne razlike između antičkog na
stvari same u njihovoj vlastitosti i od njih k
čovjeku
usmjerenog, upućenog razumijevanja svega što jest — i mo
