severiter flagitantem: quem controversiae huius iudi-
cem recusare nequaquam poterunt.
Primum postulat, 1 Timoth. 3 et ad Tit. 2, ut doctor
sit
5i8aKTiKos,
aptus ad docendum. Ad quod profecto
requiritur ut res materiasve, de quibus ei disserendum
est, certo quodam ordine distribuat, singulasque ita
explicet ut et earum naturam, qualis vel separatim in
se sit, vel cum aliis adiunguntur, iudicet; et, cum opus
est, etiam commonstret probetque. Quod quidem sine
certa doctrina ordinis, definitionis, divisionis et ar­
gumentationis fieri omnino nequit.
Deinde vult, ad Tit. 1, ut doctor possit
e
X
e
^
xeiv
,
redarguere seu convincere contradicentes: item, obtu­
rare os contradicentibus. Quod profecto sine certa ra­
tione ac via explorandi tum adversarii argumenta tum
sua, seu sine certa notitia vera argumenta fabricandi
et falsa destruendi minime fieri potest.
Tertio flagitat ut doctor possit
opGoTOfietv,
recte se­
care aut dividere verbum veritatis: ubi itidem neces­
sario doctrinam dividendi doctorem tenere iubet. Quod
adeo clarum est, ut nulla plane probatione indigeat.
Quarto ac ultimo dicit Paulus, 1 Tim. 1, seductores
non attendere, neque quid neque de quo affirment. Ubi
diserte requirit ut verus doctor norit expendatque, tum
rem subiectumve de quo aliquid affirmatur aut ne­
gatur, tum id quod de eo vel affirmatur vel negatur,
id est praedicatum. Quod sine doctrina de proposi­
tionibus, subiecto ac praedicato, et porro sine prae­
dicamentis et praedicabilibus (ut vocantur) nonfacile
fieri certe potest.
Sed, ut finem huic vel laudationi vel defensioni
dialectices imponamus: illud profecto dubitari nec de­
bet nec potest, quod cum Deus omnia certa ratione
3
1,2,3,4 6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,...127