I i o
A R I S T . M E T A P H .
sunt singularia fient S o l , et Luna, fic exordiens. Cum
autem substantia altera sic ipsum totum, et altera sub
stantia cum sit ipsa ra t io ; illam,ait,subftantiam esse ra
tionem cum materia simul acceptam , hanc vero alte
ram rationem simpliciter. Quaecunque subiungit,illo
modo dicuntur, ideft, vt totum, h x c corruptibilia esse
similiter,et generabilia. D e altera vero substantia. Ra-
tionis autem,inquit,non eft: ita,vt corrumpatur,nec ge
neretur. Quare,subiungit,non enim fit domui esse,sed
huic domui, quoniam illa absq; generatione,et corru
ptione sunt,et non sunt, ficut in Capite o&auo huius
Libri oftensum eft haec a nemine generari, nec fieri.
Poftea de subftantijs sensibilibus generabilibus, et cor
ruptibilibusj ait. Ideo substantiarum sensibilium singu
larium nec esse definitionem, nec demonstrationem,
quia eam habent materiam,cuius huiusmodi natura eft,
vt ei efle j&non esse c o n t in g a t5ideft,quae materia ita
ad esse,ficut ad non esse con t ing i t . Quare corruptibi
lia esse,inquit,omnia earum substantiarum singularia.
Qu ia verb
h x c
contingentia 5ideo eorum neq; scien-
tia,neq; demonstratio eft. Q u o d ita probat. Si igitur,
inquit ,tum demonstratio, tum definitio est scientiam
faciens necessariorum, non autem contingentium.
Atqu i fi scientia non est aliquando scientia,aliquando
vero ignorantia. Nam huiusmodi opinio eft. Quare ne-
que definitionem, inquit,neque demonstrationem, sed
opinionem contingentium esse. Propterea, subiungit,
corruptibilia namque non sunt manifesta ijs,qui scien
tiam habent. Etenim scientiam habentes rationes cor
ruptibilium in anima,non autem ipsa corruptibilia ha
bent. Quare etiam postquam ipsa sensibilia a sensu ab
scesserint, saluis in animo rationibus de ipfis sensibili-
