A R t s r .
M E T A P H .
ftantia,aliud verO subftantia cum accidente.'Quia ver&
quid dup lexfign iftcan ldea subiungit. Quare quodam
modo quidem eftjet quodammodo non eft idem,quod
quid erat esse,et ipsum: sicut hominbet albo homini no
eft idem; passione v e r o ; ideft sub ie ro , vtputa ipfiho^
minbidem. Po f teaquoddam dubiu proponit,inquiens.
Absurdum posse alicui apparere si quis vnicuique quod
quid erat esse nomen imponat/equeretur pra?ter illud
quod quid erat esse,cui nome suit impositu.aliud quod
quid erat effe,effe. Q u o d hoc exemplo declarat,quod
incuria impressionis in aliquibuscodicibus non reperi-
tundicens. Prseter quod quid erat effe equi,aliud quod
quid erat effe erit. Cui respondet nihil obftare quomi
nus e veftigio sint quadam quid erat effe, ficut eft sub
ftantia eft quod q uid erat effe. Qua re subiungit. Enim-
nero non solum vnum sunt subftantia,et quod quid erat
effe,sed et ratio eorum eadem est.Sicut,subiungit,ex di
ctis superius patet ibi,vbi dixit.Secundu expolitionem
eadem. A d quorum confirmationem ait. Non enim se
cundum accidens vnum,vni,et ipfum vnum effe. Loftea
fic argumentatur. Item in infinitum procederet, quod
eftinconueniens^quod quidem propositum ita confir
mat. E t en im h o c quidem erit quid eratefse,vni esse,et
illud erit vnum. Ideo,dicit,illorum eadem ratio erit. Ex
quibus postremo, ait, patere primorum,qu£ prima per
se dicuntur,vnicuiq; efse; ideft;vnicuiq; quod quid erat
efse,et vnumquodq; vnum;et ide efse. Verum quoniam
contra hanc determinatione sophiste habent quasdam
apparentes fallacias^vt in Libri secundi tlenchorum ca
pice tertio in fine,et initio huius capitis legere est;ideo
sacile illas ait soluendas prasdiftis rationibus quomo-
d o cun qu e .
C A -
