I N L I B . V I I . C A P .
T.
1 7
autem ens toties dicatur,manifestum esse ex ijs,qug ita
entia appellantur,ipsum quid eft,primum horum en s e s
fe ,et hoc ens substantiam ftgnificare.Deinde habitudi
n e vnius adalium eorum inter fe diftindtionem probat ,
inqu iens . Cum quale quippiarn dicimus,hoc aut b o -
num,aut malum dicimus,fed no tricubitum 3ideft, quaa
tum,aut hominem ; ideft,fubftantiam.Et cum dicimus,
cjuid fit;ideft, substantia quid lit,non dicimus a lbum ,
ne c calidum, nec tricubitum, sed quid eft h om o , vel
Deu s . Ex quibus infert csetera entia ideo dici entia ,
quon iam entis, quod proprie ens efte dicitur, qugdam
funt quanta,qugdam qualia,qugdam pastiones, & qua
d am aliquid aliud tale, ita vt vnumquodque illorum fit
aliquid entis. Quibus ita conclusis, ait, aliquem po f ie
dubitare,fi ens tantum substantia dicitur,ambulare,sa
num esse, (ederevnumquodq; horum ens an non ens
fit ? H o c modo & de quocunq- aliorum, qug similiter
dicuntur pofie dubitari. Et fubiungit. Nihil horum 5
ide ft accidentium,& passionum esse per fe aptum, nec
natura fieri posse, vt
a
substantia separetur. Nihilomi
nus ens magis apparet ambulans,quam non ambulansj
sedens,quam non sedens; sanum,quam non sanum.
C u i dubio ita respondet .Hec ideo magis entia appa
rent,quoniam determinatum eft subie&um eoru ,quod
qu e ita determinatum in tali predicatione apparet, id
substantiam,& ipsum singulare efte. A c subiungit. Bo
num enira,aut sedens absq; hoc non dicitur; ideft absq;
substantia non dicitur, sed fimul cum substantia. Ideo
ait. Propter hanc, ideft propter substantiam singula il
lorum ehe.Ex quibus infert.Quare quod primo est ens,
non autem aliquod ens,fed simpliciter ens,hoc subltan
tiam eile. Licet autem primum multis modis dicatur,
C
vt
