X L V .
Sccus enim actum est
de
tota
hom inum sorte
:
quum quae divinitus nobis revelata s u n t , rationis lumine a-
gnoscamus : quaeque frustta nonnulli
Scepticorum fautores
cum Huetio , ab universali eximunt dubitatione , si rationis
nostra: lumen
sit ita
infirmum
, ut nullam
certam cogn itio
nem
parere possit.
X L V L U t enim credamus veritatem rei divinitus reve
latae, oportet prius nos certos esse , tum de existentia reve
lationis, tum de auctoritate Dei revelantis
;
si enim de alte
rutra dubitare liceret, non posset huic dubitationi superstrui
(
> ■
certa fides rei revelatae ; atqui talis certitudo obtineri debet
per lumen rationis: siquidem illa praerequiritur ad querneum-
que actum fidei : ante fidem autem non affulget nobis aliud,
lumen , nisi lumen rationis : si igitur lumen rationis nostrae
ita imbecille-esset, ut nihil certi per illud cognosci possit ,
jam et ipsa certitudo fidei tolleretur.
X L V I I . Quilibet tamen Philosophus in suis comparan
dis cognitionibus moderatum , et methodicum examem prius
instituere debet
f
indeque rerum
naturalium seriem , cau
sas ,
nexum
, ordinem ,
juxta
vim ,
suique captum deter
minare .
X L V I I I . In sola autem hac determinatione
humani
in
tellectus certitudinem consistere dicimus :
eamque diversam ,
majorem,
aut
minorem
esse, juxta
diversam objectorum perce
ptionem, intensioremqne determinationem , ultro
adserimus:
X L I X .
Quae certitudo eidem intellectui subjectiva qui
dem esse debet, quatenus est ipsius actio ; ( ex prop. n . )
noo vero objcctiva, ut nonnullis placet.
L .
