Page 34 - Nicolaus Modrussiensis: Dialogus de felicitate humana
Basic HTML Version
45 Augustinus hoc non asserit in libro XIV sed sub finem libri XIII, cap.
xxiy 2.
46 Cicerionis vestigia auctor fortasse pressit; cfr.
De natura deorum
III
36
,
88
.
47 Praeter alios fortasse auctor hic prae mente haber etiam Origenem,
qui propter divinarum rerum scientiam ac studium se castravisse dicitur.
48 ARISTOT., Metaph. p. 993 B 9-10; cfr. supra n. 22 et nota 14.
49 Cfr. DIOC». LAERT.,
Vitaephil.
IX, 45.
50 DUNS SCOTUS,
Ordinatio
II d. 9 q. 1-2 n. 19.
51
ler.
9, 23-24.
52 Cfr. PETRUS HISPANUS,
Summulae logica/es
tr. 2 n. 6 et tr. 3 n. 8 et
25 (ed. Bochenski I. M. Torino 1947, 16-17, 25-26, 31).
53 AVICENNA,
Metaph.
I cap. 6 (f. 72 rb).
54 ARISTOT., Metaph. p. 993 B4-5; cfr. DUNS SCOTUS,
Ordinaatio
I d.
3 n. 223 (III 135).
55 DUNS SCOTUS,
Ordinatio
prol. n. 33 (I 19-20); I d. 3 n. 56-57 (III
38-39).
56
Ibid.
n. 24 (I 15).
57 Cfr. supra n. 70; cfr. DUNS SCOTUS,
Ordinatio
prol. n. 24 (115).
58 Cfr. DUNS SCOTUS,
Ordinatio
prol. n. 33 (I 19-20).
59 ARISTOT.,
De anima
p. 430 B 27-29; p. 431 A 14-17; p. 431 B 2; p.
432 A 8-9.
60 DUNS SCOTUS,
Ordinatio
prol. n. 33 (I 20), ubi tamen Doctor Sub
tilis huiuscemodi sententiam non teutur, sed tantum Aristotelem eius
propugnatorem esse asserit.
61 AVICENNA,
Metaph.
I cap. 6 (f. 72 rb. 9-
62 In editione operis DUNS SCOTI,
Opus Oxoniense f
seu
Ordinatio
¥,
Venetiis 1472 a Vndelino Spirensi impressore, iuxta emendationem fratris
Rufini, facta in f. 117ra-l 18ra inseruntur duae «Quaestiones Cancellarii«, qui
iuxta C. BALIC,
I.es Commentaires duJean Duns Scot sur les quatre livres
des Sentences,
Louvain 1927, 87-90, nullus alius est nisi Godefridus de Fon
tibus; hunc proinde Nicolaus Mudrusiensis putat auctorem fuisse plu
rimorum textuum
Ordinationi
Scoti additorum, quos Dominicus Bragade-
nus diligen-ter se signasse declarat. Frater Rufinus,
ibid.
f. 21Ira, testatur se
praedictas 'aditiones’ maluisse ad finem operis Scoti imprimere, sic sibi sua-
dente praedicto Dominico: »Neque hoc absque profundissimi totiusque
Italiae alti theologorum principis, unici mei praeceptoris, domini, domini
Dominici Bragadeni, patricii veneti, iudicio atque mandato gessimus*.
63 Iste primus locus, quem Dominicus testatur se signasse tamquam
non genuinum, re vera in editione fratris Rufini (f. 4rb9) ut genuinus ex
hibetur. Non immerito igitur concludendum est Dominicum loces non
genuinos etiam in aliaeditione vel in aliquo codice signasse, et fortasse plures
quam qui in editione Rufini prostant.
364
