Corpus habere vides ; quid enim eft , nifi mafla natantum
Pundtorum in fpatio, & diftantum mutua fefe
1925
Inter ^ uti docui, pellentem propter cam vim ,
Finitorum ergo, numeris qux prendere poflis ?
Quare infinitum non pofiint corpora find i:
Scilicet hoc munus fpatii e ft, ad corpora quod nos
Tranllulimus , medium diftenta per omne putantes 15)30
Continuum fpatium , rimas quia non licet ullas
IJfurpare oculis, aut ullo fubdere fcnfu .
Munus at hoc fpatii, quid e r it , cum nempe fit ipfum
N il fpatium, & munus nullum in fe proinde receptet?
Efle potefi fi quod naturx munus inanis,
1935
Ho,c erit, ut valeant inter duo punda locari
Pundum aliud , rurfufquc a liud, rurfufque fine ulla
Fine
c u m q u e , quadratam ,
circu la
rem , annularem , quin partes
h a b e r e t , q u x a fc invicem avelli
pofTent :
polTcnt quidem
d u o
elem enta d iftin & a m in o rem h a
bentia
virtu alcm
exten fion em
fuccedere in lo tu m unici h ab e n
tis m ajorem eodem p a & o , q u o
fi anim a rationalis fim olex pror
sus . & prorfus indivifibilis , e x
tenfa eflet per totum corpus , vel
per totam co n tin u am pin e a lem
glan dulam , q u x utiqu e in in fa n
te eft plufquam d up lo m i n o r ,
quam in h om in e , pofTent bina
eju fm od i corp ora ,
vel b in x
ejufm odi g la n d u lx cum fuis a n i-
m ab u sffu cccd crc in lo cum u n i u s ,
quin illa una an im a habens eam
m a jo rem e x te n fio n e m v irtu alcm
fccari poflet in duas .
D e in d e is tranfitus fieri n o n
p oteft in m ea th eoria , in q u a
pumfta fp atium n o n
im plen t *
Sit 'p a n ic u la
com pofita d ecem
pun<ftis in quadftjn
lo n g itu d in e
difpofitis : ca fccctu r b ifariam :
h ab eb un tu r quin a h in c ,
te
inde,
fc & io n c cadente in m ed io in ter
q iiin tum ,
te
fe x tum : fccen tur
iterum fin g u lx partes bifariam :
feftio u cs illx non fcca b un t p u n -
45<*
P H I L O S O P H I
M
in f in it u m , fubftituit c a m , q u am
ego* appello com p o n ib ilitatcm in
in fin itu m ,
te
ipfi fubftituo , x q u e
id o n eam
ad
explicanda om n ia
N a t u r x p h x n o m c n a 3 ac m eam
fen ten tiam pro p o n it dc n atura
f p a t i i ,
te
ejus infinitate , con ti
n u it a t e , & d ivifibilitate . In m ea
th eoria ,
n um eru s p u n & o r u m
m a t e r ix eft u tiqu e finitus , uti ct
in fuperioribus eft d iftu m , cum
o m n ia a fc in vicem d i f t e n t , n cc
h aberi p o teft divifibilitas in in fi
n itu m , q u am com m u n ice r adm it
tu n t i i , qui
m ateriam v o lu n t
c o n t in u a m . Spatium co n tin u u m
d ivid i pofle in infinitum , id qui
d em
im m e n fo
a rg u m e n to ru m
g e om etrico ru m
n um ero paflim
d cm o n ftra ri fo let : h ab eo a r g u
m en ta , q u x id ipfum facile d c-
m o n ftrc n t etiam cuivis n u llam
h ab e n ti G e o m e tr ix ideam . Inde
P h y fici tran feun t ad d ivifibilita-
tem m a t e r i x .
In p r im is #is tranfitus non h a
b e t locum in eorum fententia ,
q u i in elementis m ate rix adm it.
tan t extenfionem virtualcm , de
q u a egim us in fuperioribus . P o f-
fet in ea fententia u n icum ele
m e n tu m h abere figuram q u a m -
